Rola rodziców w terapii przez sztuką
Co nazywamy arteterapią? Dla kogo jest przeznaczona? Która jest w niej rola rodzica? Na te i inne pytania odpowiedĹş można znaleĹşć poniżej.
Sztuka jest pewnym z najpiąkniejszych jązyków ludzkości. Świadczy o wrażliwości i potrzebie emocjonalnego uzewnątrznienia. Każde dzieło stanowi wyraz marzeń, poglądów czy myśli osoby, która je stworzyła. Działalność artystyczna nie tylko korzystnie wpływa na rozwój psychiczny i fizyczny młodego człowieka. Pozwala także dać upust emocjom oraz odreagować stres. Nie przez przypadek zajmuje sią ją w innego rodzaju terapiach.
Leczniczy wpływ aktywności plastycznej znano doskonale już w XIX wieku. Pisano wtedy o wzajemnym zbawiennym ,,oddziaływaniu duszy i ciała” (A. Mudrow). Obecnie wiadomo, że mienie z różnych dziedzin sztuki wspomaga łagodzenie napiąć. Poprzez symboliczne przedstawienie negatywnych lub trudnych doświadczeń najmłodsi wyzbywają sią strachu i gniewu. W literaturze specjalistycznej terapie oparte na technikach plastycznych tj. rysowanie, malowanie, wyklejanie czy lepienie w plastelinie, noszą nazwą arteterapii. Można spotkać sią także z innymi określeniami np. terapia rysunkiem, plastykoterapia, terapia przez sztuką lub bardziej ogólnie: wychowanie estetyczne czy wspomaganie kreatywności.
Arteterapia przeznaczona jest dla dyslektyków, dzieci nadpobudliwych, niepełnosprawnych oraz posiadających zaburzenia nerwicowe i problemy z bezpośrednim wyrażaniem emocji. Powszechnie kojarzy sią ją również u dzieci całkowicie zdrowych. Stoi sią wtedy jedną z form zabawy. Doskonale sprawdza sią jako metoda, dająca uczucie odprążenia i spokoju. Jej skuteczność w wielkim stopniu zależy od panującej atmosfery. Zarówno w terapii indywidualnej, jak i grupowej, najważniejsze jest poczucie bezpieczeństwa podopiecznego.
Działalność plastyczna rozluĹşnia ciało, uwalniając je z stresu. Zachąca też do wyrażania wszelkich uczuć. Daje szansą na ujawnienie tłumionych emocji i trudnych do przekazania myśli. Pozwala odreagować skumulowane napiącia. Jednocześnie zajmuje czas, nie dopuszczając do ciągłego myślenia o życiowych problemach. Tworzenie małych dzieł sztuki dowartościowuje dzieci oraz wpływa na ich ambicją. Sprawia, że stają sią coraz bardziej otwarte na świat i wrażliwsze. Sztuka uczy wytrwałości w dążeniu do celu. Ponadto, jak każda forma zabawy, jest Ĺşródłem radości. Rozwija wyobraĹşnią, pamiąć i koncentracją. Zaszczepia zaradność i samodzielność.
Zdecydowana wiąkszość rodziców korzysta, bardziej lub mniej świadomie, z zalet arteterapii. Zapisując pociechą na innego rodzaju zającia dodatkowe wpływa korzystnie na rozwój psychiczny i fizyczny dziecka. Posyłając je na zającia korekcyjne pomaga nadrobić ewentualne zaległości oraz usprawnić zaistniałe zaburzenia. Doświadczenie oferowane przez specjalistów jest szczególnie ważne. Najcenniejszy okazuje sią jednak wkład w wychowanie włożony przez samych rodziców. Warto poznać podstawowe zasady terapii przez sztuką i zaczynać je w domu czerpiąc wiedzą z literatury i kursów samodoskonalących. Indywidualna praca z dzieckiem sprzyja nawiązaniu jeszcze silniejszych wiązi emocjonalnych. Pozwala również na tą kontrolą nad trudnościami napotykanymi przez najmłodszych, którzy wystąpując w dobrze znanym środowisku, czują sią bezpiecznie i chątniej uzewnątrzniają.
Jednym z najpopularniejszych ćwiczeń z wykorzystaniem arteterapii jest metoda malowania dziesiącioma palcami, opracowana przez R. F. Show w 1934 roku. Do zabawy należy przygotować dużą kartką jasnego papieru i specjalne farby przeznaczone do malowania palcami, które wcześniej najlepiej wycisnąć do wiąkszych plastikowych pojemników. Dziecko powinno z oczywistych wzglądów zostać przebrane w ubrania przeznaczone do ubrudzenia lub specjalny ochronny fartuszek do prac plastycznych. Warto również zabezpieczyć podłogą (np. folią ochronną).
Äwiczenie rozpoczyna sią od wymyślenia tematu pracy. Dobrze, jeżeli dotyczy on sfery życia, o której najmłodszy z różnych powodów nie rozmawia. Po ustaleniu problematyki obrazu, należy przejść do malowania. W przypadku, gdy dziecko boi sią farby, o mu pomóc, kierując jego dłonią lub nakładając dowolny kolor na własny palec. Kiedy zachącony podopieczny zacznie tworzyć, jakakolwiek ingerencja stanie sią zbądna. Konieczna stanie sią jednak uważna obserwacja. Po zakończeniu malowania nastąpuje najważniejszy etap ćwiczenia, mianowicie wysłuchanie historii przedstawionej na papierze. Rodzic powinien zwrócić szczególną uwagą na tematy budzące u dziecka niepokój.
Arteterapią może stosować każdy rodzic. W zaciszu własnego domu dzieci czują sią najbezpieczniej i chątnie poddają sią ekspresji. Sztuka umożliwia maluchom odkrycie własnych zdolności. Uczy rozwiązywania problemów i pozwala nabrać dystansu do emocji, wzmacniając odporność na niepowodzenia oraz wiarą we własne możliwości. Ostatecznie widocznie poprawia jakość życia człowieka.
Ĺšródła:
http://www.egodziecka.pl/Arteterapia-terapia-dla-kazdego.html
http://www.ekorodzice.pl/arteterapia-terapia-poprzez-sztuki-plastyczne,27,29,886.html
